قرآن نمی میرد
نــه تنها در جهان از امر حق قرآن نمي ميرد
كــه بهــر حــفــظ قــرآن، حــجــت يــزدان نمي ميرد
نـهال عدل زردي خزان برخود نمــي گــيــرد
جــهان تــا هست بــاقي مظهـــر ايــمــان نمي ميرد
الا تــا مي تواني دستگيــري كــن يتيمان را
بــه نــص (هل اتي) هر كس كند احسان نمي ميرد
شود جان جهان قربانت اي جان جوانمردان
كــه هــر كس را حسينت هست پشيمان نمي ميرد
اگر موج ستم گيرد ســراسر ملك امكان را
چو كشتيبان تو باشي كس در اين طوفان نمي ميرد
بــــود تا پرچــم ســرخ حسين بن علي برپا
هـــر آن كــس در ره اسلام شــد قــربــان نمي ميرد
بــود تا در فـــرات آب روان جـاري ز ايثارش
علــمــدار رشــيــــد شــاه مــظلــــومــان نـمي ميرد
بنازم قهرمــان صبــر، زينــب دخت زهــرا را
چــــو شــد از خــطبه اش اسلام جاويدان نمي ميرد
بتــابد تا به خــاك شام ، خورشيد جهان آرا
گــــل بــــاغ نــــبي در آن دل ويــــران نــــمــي ميرد
بود تا شاخه هاي نخل قرآن سبز (مرداني)
محب مرتضي در ســــايــــه قــــرآن نمي ميرد
قلم با اشك چشم و خون دل نقشي به دفتر زد
كه تــــا باشد جهان اين نقش و اين ديوان نمي ميرد