جلوه گاه كبری
چون كه مي خوانند قرآن گوش باش
آن زمــــان دلــداده خــامــوش بــاش
در هــواي خويش و سرگـردان مباش
محفل شوق است بي سامان مباش
خلــوت مــستــانه عــرفانـي تـراست
از تو هر شب چشم حيراني تـراست
درگــه قــرآن حــريم لالــه هـــاســـت
عشق آنجـــا در خــم آيينه هــاســت
محــفــل او خــانه تشـــويـش نـيست
حيرت و مستي طلوعي بيش نيست
بـــحــر ژرف ذات بـــي همتـاســت او
تــرجمــان عالــم عــقبـــي اســت او
معــدن فيــض ربــوبـي، هـادي است
وصــل خــوبان جـلوه اين وادي است
منطــق او منطـق عشق و صفـاست
هفت بطنش جلــوگــاه كبــريــاســت
او كتــاب دعــوت از پــروانــه هــاست
عطر خوشبوي حــريـم خانه هــاست
عــروه الــوثـقي است او در اين جهان
رازهــــاي بــــي كــران دارد نـــهــان
مصحــف عظــمــي است اي هابيليان
در ربــائــيــــد از كـــف قـابيليان